ارزیابی مهم‌ترین محورهای ناظر بر سیاستگذاری در حوزه حمایت‌های اجتماعی

فقر پدیده‌ای چندبعدی است که از مهم‌ترین چالش‌های پیش‌روی کشور نیز می‌باشد. به تناسب ابعاد مختلف این پدیده، راهبردهای مختلفی نیز جهت مقابله با آن وجود دارد که در یک تقسیم بندی کلی این راهبردها را می‌توان در شش گروه به‌صورت راهبردهای کلان، بخشی، ساختاری، حاکمیتی، حمایت های اجتماعی و سایر موارد طبقه‌بندی کرد. شرایط فعلی اقتصاد ایران مبنی بر اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها و تشدید تحری رتباط با اقتصاد کشور، ضرورت های توأم با توجه به حمایت های گسترده تر از گروه های آسیب پذیر و اقشار کم درآمد جامعه را بیش از پیش مشخص می کند. در چنین شرایطی است که اتخاذ تدابیر مناسب در قالب حمایت های اجتماعی و توانمندسازی این گروه بسیار حائز اهمیت است. بررسی نظام جامع تأمین اجتماعی (بیمه ای، امدادی، حمایتی و توانبخشی) نشان داد که این نظام در اقتصاد ایران با مشکلاتی مواجه است که از مهمترین مشکلات حوزه بیمه ای می توان به پوشش بیمه های اجتماعی، پوشش جمعیتی بیمه درمان، پوشش هزینه ای و خدمتی بیمه درمان اشاره کرد. در حوزه امدادی، حمایتی و توانبخشی نیز مهم‌ترین مشکلات موجود، میزان پوشش های موجود در این حوزه ها می باشد. به‌این ترتیب یکی از راه های گسترش نظام بیمه ای کشور ارائه نظام تأمین اجتماعی چهار لایه ای است. لایه صفر: تورهای ایمنی (مساعدت‌های اجتماعی)، لایه یک: سطح حداقل بسته‌های پایه بیمه اجتماعی، لایه دو: بیمه‌های اجتماعی اجباری و لایه سه: سطح اختیاری و تکمیلی می‌باشد. مجموعه راهبردهای برشمرده، می‌تواند ضمن ایجاد اصلاحات اساسی در وضعیت صندوق‌ها (بویژه جلب اعتماد و ایجاد رضایت بیمه‌شدگان) همزمان موجبات کاهش قابل توجه بار مالی تعهدات گسترده دولت‌ها در برابر صندوق‌های بازنشستگی را فراهم آورد که مشوق بازارهای پولی و مالی جهت سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال می باشد.